Sessizlik...Derinlemesine sessizlik. Rüzgar yerdeki ciklet ambalajından fa diyezle girdi.çok şükür Tanrı iç mekan yazmaya başladı benim sahneleri.Evsizliğin 17. ayı son buldu.Kibrit kutusunda yazılan satırlardan, at beslenecek ortamın satırlarına geçtim.Hikayemin başına. iç getirene lahmacun yapan dükkanın karşı binasında dert getirenle içme hizmeti sunuyorum.
Doktor sinir uçları zedelenmiş dedi ayaklarımın.Bazıları inat etti demiş arkamdan aynı babası gibi. Sağ kol uyuşmasının kalple alakası yokken bir talcidin bin yıllık hatrı oldu.Son sözü :"Ben gururu olan bir adamım "oldu babamın giderken.Annem çayı koymuş , hüseyin Abi dokuza kadar beklemiş traş için.Camında Salon hüseyin değil Berber hüseyin yazıyordu hala.Son müşterisiydim yine.Dükkanı beraber kapatip meyhanenin arka kapısından girip ön kapısından çıktık annemlerin gençlik dönemi avm si uzunkaya pasajindan.İnadına mahalleydik.
Nerden başlarsın gelirsen diye gop goyu muhabbetler ederken dönmeden önce arkadaşlar.Hepimiz emindik ama akıldan geçip dile gelmeyenlerin güzelliğine açılsın yine ilk rakı.Annesinden izin alamadığı için mahalle maçlarını balkondan izleyen çocuklara içelim. Çünkü dertle ilk tanıştığımız sahneydi o. ikincisi de hatunun neşet ertaş ismini ilk kez duyuyor olması olacaktı.
Yerinden kalkma mahalleli bozma rahatını.Hoş bulduk..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder