Tek tek açıklanırken belediye başkanı adaylarının maharetleri, artık eskisi kadar merak etmiyordum. Evle iş arası servis yolculuğunda sosyal medya kurcalayıp sadece eğlenceli olaylar arar olmuştum. O pasta dilimli seçim sonuçları da eğlenceli değildi artık.Yine de karşıma çıkınca haberler anlıyordum. Kim kazansa ben kaybediyordum.
Yolun yarısı bile etmezken ömrüm pes edecek değildim. İlk okulda üstün zeka orta okulda parlak zeka derken düştüğüm düz lisede patlak zeka diyemediklerinden bunun burda ne işi var diyip sınıf başkanı kolluğunu geçirdiler koluma. Lise boyunca hiç sigara içemeyen 23 erkek nüfuslu sınıfın tek erkek bireyiydim.
Neden buraya geldin? Sigarayı acilen bırakmam lazım. Ama bu kamu spotu değil doktor. Bu geçmişten çıkan bir ders.Bu taş ağrısıyla kıvıranıp nikotin bağımlılığından ameliyat edilemeyen 2042 yılının marty mcfly'nin 2019 yılındaki marty'e yazdığı mektup. Bu her seçim sahtekarları sahtekatlıklarla suçlayan sahtekarlara inanmış insanların son seçeneği. Bu gidecek evi olmayanların elinde kartonla baktığı son köprü altı ve daha önemlisi bu benim kendime son kez inanışım.
Ben buraya gelirken köprüden geçtim doktor ayıya dayı dedim. Köprüyle işim bitti ardıma baktım eyvallah dayı dedim. Dayı olduğuna inandıysa ayı elden bişey gelmediğini gördüm. Onlardan olmadığımı kendime inandırmak için geldim
