Ben saydım düz 30

Naber lan saf yanım,

Hala bakamıyorsun ha yüzüme, kaldır o sikilesi kafanı hiç değişmez o kafa. Otuzunda şimdi onbeşini hatırla.

Dil bilmezi yazık diye aldığında yanına lise sırasında, o kürt kızının ülkücü sevgilisine bu ve bir kaçı benim peşimde deyişini, bu beyanla tenha bir parka o zamanın iyi arkadaşı tarafından çağırılışını, pamela o zaman  İstanbul üzerine yazılmış en güzel şarkıyla   çıkış yapma niyetinde haliyle. Radyonun sesini çok açtılar civar sokaktan gelmesin diye meraklılar.

Çok dövdüler o gün beni. İstanbul seni hapsetmiş dediğinde çenem kaldırımdaydı. Eksi bir banda kaydettiği anda ağızdan boşalan kan gözüme sıçramıştı da kamerayı ne bok açıya koymuş yönetmen demiştim içimden.

Evde ablam parmağını ağzıma sokup tek tek diş sayarken uyandım. Al işte 30 bu da bir bi tanesi yolda düşmüş. Ayıldım. Tek dişimi avucuma sıkıştırdı. A bu 31 dedi. Diğerini bulamadım dedi. Bi daha parkta uyuma eve gel dedi. Hiç onur zedelemeden durumu öyle iyi idare etti.

O biri hala odamda masa lambamın içinde, ışık saçan akıma yancılık yapıyor, diğeri o parkta kaldı sanırım hangi rapçi daha iyi diğer atıklarla onu tartışıyor.

Ben aynıyım. 29 kaldı birini doktor çekti. Çekmese dökülürdü iyi de etti

Manevra

Tek tek açıklanırken belediye başkanı adaylarının maharetleri, artık eskisi kadar merak etmiyordum. Evle iş arası servis yolculuğunda sosyal medya kurcalayıp sadece eğlenceli olaylar arar olmuştum. O pasta dilimli seçim sonuçları da eğlenceli değildi artık.Yine de karşıma çıkınca haberler anlıyordum. Kim kazansa ben kaybediyordum.
Yolun yarısı bile etmezken ömrüm pes edecek değildim. İlk okulda üstün zeka orta okulda parlak zeka derken düştüğüm düz lisede patlak zeka diyemediklerinden bunun burda ne işi var diyip sınıf başkanı kolluğunu geçirdiler koluma. Lise boyunca hiç sigara içemeyen 23 erkek nüfuslu sınıfın tek erkek bireyiydim.

Neden buraya geldin? Sigarayı acilen bırakmam lazım. Ama bu kamu spotu değil doktor. Bu geçmişten çıkan bir ders.Bu taş ağrısıyla kıvıranıp nikotin bağımlılığından ameliyat edilemeyen 2042 yılının marty mcfly'nin 2019 yılındaki marty'e yazdığı mektup. Bu her seçim sahtekarları sahtekatlıklarla suçlayan sahtekarlara inanmış insanların son seçeneği. Bu gidecek evi olmayanların elinde kartonla  baktığı son köprü altı  ve daha önemlisi bu benim kendime son kez inanışım.

Ben buraya gelirken köprüden geçtim doktor ayıya dayı dedim. Köprüyle işim bitti ardıma baktım eyvallah dayı dedim. Dayı olduğuna inandıysa ayı elden bişey gelmediğini gördüm. Onlardan olmadığımı kendime inandırmak için geldim