Oturup uzun uzun konuşabilirim üzerinde oturduğum sandalyeden aşağı bakarak. Şuradan devam edersen aileye katıldığım ilk evi gösteririm.Şu bir yıldır ayakta çeşitli danslar ederek her sabah bir kişi Maltepe metro parasını cebimden çıkarmaya çalıştığım minibüslerin geçtiği yer var ya oranın bir sokak altında denize giriyorlarmış,ben hesapta yokken.
O evin yanında,sokağın tüm binalardan yeni olan binanın arsasında bir zamanlar 4 tane taş vardı.Koca arsada 4 taş.Tek çakıl bile bulamazdın.Zamanla artan inşaat sektörüne biz de erken yaşta girmiştik.Sürekli devam eden inşaatlardan çimento ve beşe on kalas çalıp kale direkleri inşasında çalışırdık.Kaleci-oyuncu oy birliğimizle kalmıştı , ama amele-oyuncu devam ediyordu.Direk yıkıldıkça yeni başlayan inşaatlardan kalas ve çimento kaybı oluyordu.Akşam eve gelen babalara futbol resitali izletmek vatani borcumuzdu.Çatı yetişmiyor bu akşam yeniyüzyıl sitesinde oynayacağız deme şansımız yoktu.
Yüzüme bakıp "Cilt kanseri olma riski ....." cümlesine başladığında doktor, ilk bunlar geçti aklımdan. Kimim ben ? Nerden geldim? Evim? Yok derdinde değilim geçen zamanın , öyle değilde şöyle yapsaydım derdim de yok.Zaten yapmadığım her şey için o zamanı yatağımda uzanıp sigara içerek geçirecektim.İyi ki dedim yapmışım yaptıklarımı.Doğumumdan parmağımdaki yüzüğe kadar geldim geri ketler halinde.
"yalnız" dedi. "Burada sigara içilmiyor".
Kanser olmak için anadolu yakasının en kötü yerini seçmiştim.İnsan Suadiye de neden kanser olur ki diyorum kendime? Sağıma soluma bakıyorum insanlar hiç ölmeyeceklermiş derecesinde sağlıklı görünüyorlar.Ama ben ölüyorum.Alayınıza küfür edesim var ama susuyorum.Hata benim çünkü insan Suadiye de kanser olmamalı.
Alınan doku örneğinden kanser riski taşımadığının anlaşılması kadar güzel hiç bir giriş cümlesi okumadım ben maillerde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder